In Sebaldeburen bleek ook zo'n bakker te zijn. We kochten: een volkoren, een wit, een zak verrukkelijke vruchtensnoepjes van Donkers en twee zomerkoeken.
 |
| favoriete snoepjes van opa! |
Maar eerst was een mevrouw aan de beurt, die een taart kocht. De taart ging in zo'n witte doos. Eenmaal buiten zette ze de doos op zijn kantje in de fietstas. Dat kon best, want hij ging toch met de post naar Zweden.
Nu vraag ik me steeds af wie daar dan woont. Een oude broer met heimwee? Kleinkinderen? Die taart wordt bezorgd door een echte Zweedse postbode, bij een rood houten huis. En dan met zijn allen om de houten tafel, allemaal een taartpunt op een oud, Nederlands gebakschoteltje. Alsof ik door een raampje naar binnen kan kijken, zo zie ik het voor me.
Ga vooral naar bakkers in kleine dorpen. Je maakt nog eens wat mee.
Ik vraag me vooral af of ze in Zweden nog wel nette taartpunten van die taart kunnen snijden. Of dat ze met een vorkje de slagroom en biscuit van het karton af moeten schrapen? :-)
BeantwoordenVerwijderenHet is ongetwijfeld een smeerboel, en of het nog wel zo lekker is? Beetje muf, lijkt mij. Maar wie weet is het voor de ontvanger het ultieme Comfortfood. Dat is het hem, hé? Je ziet zomaar een klein stukje van het leven van een onbekende en wat rest zijn vragen.
BeantwoordenVerwijderen(Misschien moeten ze daar wel diep zuchten en gooien ze de hele santekraam met wrevel en al in de kliko. En dat twee keer per jaar of zo. Net een film van Van Warmerdam). Script!