Stefan Brijs: Post voor mevrouw Bromley.
Google deze titel en tientallen besprekingen staan tot je beschikking. Dit boek heeft velen getroffen.
Een korte beschrijving dan maar.
Het boek bestaat uit drie delen: het Thuisfront, Het West Front en London.
Deel 1: John Patterson leeft met zijn vader in een kelderwoninkje in een volksbuurt van London. De familie Bromley woont vlakbij, met hen heeft John een bijzondere band. John's vader is postbode met een passie voor boeken: elke wand in de kamer is tot het plafond gevuld met boekenplanken. Mede daardoor gaat John studeren. Dit in tegenstelling tot zijn vriend Martin Bromley die dan al in de havens werkt.
Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt gaat dat gepaard met een enorme uitbarsting van patriotisme. De sociale druk op elke jonge man om in dienst te gaan is enorm. Ook John krijgt hier mee te maken; zijn verliefdheid op Martins zusje Mary lijkt een hopeloze zaak, als ze hem een witte veer toesteekt. Martin is dan al in het leger: hij probeert voor zijn vertrek John te bewegen zich ook aan te melden. John wil echter voor alles met rust gelaten worden en verder studeren. Zijn vader, ondertussen, gaat steeds dieper gebukt onder zijn taak: het bezorgen van de vele brieven van het leger, waarmee families op de hoogte worden gesteld van de dood van vader, man of zoon. Soms houdt hij brieven achter, om zo de families te sparen.
Keerpunt is de zomer waarin John én zakt voor zijn tentamens én zijn vader sterft tijdens een bombardement. Hier eindigt deel 1.
Deel 2: John is inmiddels in dienst gegaan, en staat op het punt af te reizen naar het front. Eenmaal in Frankrijk aangekomen wordt hij aangesteld als oppasser voor luitenant Ashwell. Een van zijn taken is het rondbrengen en versturen van post. In zijn geliefde Keats-bundel zitten nog steeds brieven die zijn vader niet heeft bezorgd, waaronder die van Martin Bromley. Ondanks zijn afschuw van de hypocrisie van die doodsaanzeggingen (iedereen is een held, niemand heeft geleden), maakt hij zich zelf ook schuldig aan bedrog: hij schrijft mevrouw Bromley dat Martin gezien zou zijn, en dat het goed met hem zou gaan. Wel gaat hij op zoek naar de omstandigheden van Martins dood.
Ondertussen woedt de oorlog voort, en steeds duidelijker wordt hoe gruwelijk de realiteit is en tot welk een waanzin dit bij sommigen leidt.
Vlak voor een grote aanval, krijgt John een paar dagen verlof, hij reist naar Poperinge en treft daar een buurtgenoot, die hem op de hoogte stelt van de omstandigheden rond Martin Bromley's dood.
John is net op tijd terug, op Paasmaandag 1917 maakt hij deel uit van een grote aanvalsoperatie. Hij slaagt erin de Duitse linie te bereiken, die verlaten lijkt. Lijkt, want er staat toch onverwacht een Duitse soldaat, een kind nog, met een handgranaat...
Deel 3: slechts enkele bladzijden. John komt met een aantal van zijn makkers aan in London. hij zit in een rolstoel. Een brief van mevrouw Bromley wordt geciteerd, zij zal voor hem gaan zorgen. Op het station worden ze ingehaald als helden.
Er zijn twee manieren om geschiedenis te schrijven:
Je beschrijft het grote geheel, de processen, met hier en daar details ter verduidelijking.
Of, je volgt het leven van een individu, en aan de hand daarvan probeer je het grote verhaal duidelijk te maken. Dit boek is daar een geslaagd voorbeeld van.
Veel mensen schrijven dat ze er veel van hebben geleerd, het uitdelen van witte veren bijvoorbeeld, schijnt voor velen een onbekend iets te zijn. Misschien is die Grote Oorlog wat weggezakt, toen er een Tweede achteraan kwam met zijn eigen gruwelen.
Het taalgebruik is het zwakste punt: vooral de dialogen zijn houterig, weinig naturel.
Voor de liefhebber zijn er veel verwijzingen naar Dickens, Keats, etc.
Mijn geschiedenisleraar zei eens: als het economisch slecht gaat komen altijd dezelfde thema's bovendrijven; leven en dood.
Als het over oorlog gaat is dat net zo: wat is een held? wat is moed? Als iemand verdwaasd door shellshock wegloopt, is hij dan laf? De schrijver registreert, hij doet verslag, de lezer blijft met zulke vragen achter.
Voor een zeer uitgebreide boekbespreking: klik hier
Als John in Poperinge belandt, op zoek naar meer duidelijkheid over Martin Bromley, komt hij terecht in Talbot House. Het huis heeft echt bestaan, sterker nog, het staat er nog steeds en er is een museum in gevestigd. Met een alleraardigste site: klik hier
Google deze titel en tientallen besprekingen staan tot je beschikking. Dit boek heeft velen getroffen.
Een korte beschrijving dan maar.
Het boek bestaat uit drie delen: het Thuisfront, Het West Front en London.
Deel 1: John Patterson leeft met zijn vader in een kelderwoninkje in een volksbuurt van London. De familie Bromley woont vlakbij, met hen heeft John een bijzondere band. John's vader is postbode met een passie voor boeken: elke wand in de kamer is tot het plafond gevuld met boekenplanken. Mede daardoor gaat John studeren. Dit in tegenstelling tot zijn vriend Martin Bromley die dan al in de havens werkt.
Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt gaat dat gepaard met een enorme uitbarsting van patriotisme. De sociale druk op elke jonge man om in dienst te gaan is enorm. Ook John krijgt hier mee te maken; zijn verliefdheid op Martins zusje Mary lijkt een hopeloze zaak, als ze hem een witte veer toesteekt. Martin is dan al in het leger: hij probeert voor zijn vertrek John te bewegen zich ook aan te melden. John wil echter voor alles met rust gelaten worden en verder studeren. Zijn vader, ondertussen, gaat steeds dieper gebukt onder zijn taak: het bezorgen van de vele brieven van het leger, waarmee families op de hoogte worden gesteld van de dood van vader, man of zoon. Soms houdt hij brieven achter, om zo de families te sparen.
Keerpunt is de zomer waarin John én zakt voor zijn tentamens én zijn vader sterft tijdens een bombardement. Hier eindigt deel 1.
Deel 2: John is inmiddels in dienst gegaan, en staat op het punt af te reizen naar het front. Eenmaal in Frankrijk aangekomen wordt hij aangesteld als oppasser voor luitenant Ashwell. Een van zijn taken is het rondbrengen en versturen van post. In zijn geliefde Keats-bundel zitten nog steeds brieven die zijn vader niet heeft bezorgd, waaronder die van Martin Bromley. Ondanks zijn afschuw van de hypocrisie van die doodsaanzeggingen (iedereen is een held, niemand heeft geleden), maakt hij zich zelf ook schuldig aan bedrog: hij schrijft mevrouw Bromley dat Martin gezien zou zijn, en dat het goed met hem zou gaan. Wel gaat hij op zoek naar de omstandigheden van Martins dood.
Ondertussen woedt de oorlog voort, en steeds duidelijker wordt hoe gruwelijk de realiteit is en tot welk een waanzin dit bij sommigen leidt.
Vlak voor een grote aanval, krijgt John een paar dagen verlof, hij reist naar Poperinge en treft daar een buurtgenoot, die hem op de hoogte stelt van de omstandigheden rond Martin Bromley's dood.
John is net op tijd terug, op Paasmaandag 1917 maakt hij deel uit van een grote aanvalsoperatie. Hij slaagt erin de Duitse linie te bereiken, die verlaten lijkt. Lijkt, want er staat toch onverwacht een Duitse soldaat, een kind nog, met een handgranaat...
Deel 3: slechts enkele bladzijden. John komt met een aantal van zijn makkers aan in London. hij zit in een rolstoel. Een brief van mevrouw Bromley wordt geciteerd, zij zal voor hem gaan zorgen. Op het station worden ze ingehaald als helden.
Er zijn twee manieren om geschiedenis te schrijven:
Je beschrijft het grote geheel, de processen, met hier en daar details ter verduidelijking.
Of, je volgt het leven van een individu, en aan de hand daarvan probeer je het grote verhaal duidelijk te maken. Dit boek is daar een geslaagd voorbeeld van.
Veel mensen schrijven dat ze er veel van hebben geleerd, het uitdelen van witte veren bijvoorbeeld, schijnt voor velen een onbekend iets te zijn. Misschien is die Grote Oorlog wat weggezakt, toen er een Tweede achteraan kwam met zijn eigen gruwelen.
Het taalgebruik is het zwakste punt: vooral de dialogen zijn houterig, weinig naturel.
Voor de liefhebber zijn er veel verwijzingen naar Dickens, Keats, etc.
Mijn geschiedenisleraar zei eens: als het economisch slecht gaat komen altijd dezelfde thema's bovendrijven; leven en dood.
Als het over oorlog gaat is dat net zo: wat is een held? wat is moed? Als iemand verdwaasd door shellshock wegloopt, is hij dan laf? De schrijver registreert, hij doet verslag, de lezer blijft met zulke vragen achter.
Voor een zeer uitgebreide boekbespreking: klik hier
Als John in Poperinge belandt, op zoek naar meer duidelijkheid over Martin Bromley, komt hij terecht in Talbot House. Het huis heeft echt bestaan, sterker nog, het staat er nog steeds en er is een museum in gevestigd. Met een alleraardigste site: klik hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten