In de noord-westelijke hoek van Emmen liggen vier hunebedden vlak bij elkaar. D41 tot en met D44 zijn hunebedden van verschillende grootte. Over D44 in Westenesch heb ik het de vorige keer gehad, dat is het enige hunebed dat particulier bezit is.
Omdat ze zo dicht bij elkaar liggen hebben we ze in één middag bezocht, van klein naar groot. We beginnen bij de kleinste:
Dit is D41. Een volledig hunebed, er heeft nooit een krans omheen gestaan.
Het stomme is, we rijden hier bijna 25 jaar langs, als we naar de dierentuin gaan, en nooit is me dat hunebed opgevallen. Het is ook klein hoor, en het ligt in een heidegebiedje. Maar toch.
Op de hunebeddensite staan aardige tekeningen: klik hier
Wat ook hier weer opvalt is het grote contrast tussen toen en nu. De verstilde aanwezigheid van prehistorie en het voortdurende lawaai van de weg erlangs.
Even verderop ligt tussen bos en akkers hunebed D42. Bij D41 kon je niet eens parkeren, maar hier wijst een keurig bordje het bos in.
Een driehoekje gras, wat bomen, een hunebed en een picknickbank.
Uitzicht over de Emmer Esch en de skyline van Emmen. De oudste vermelding van het hunebed stamt uit 1788-1792 (op de Hottinger- kaart).
Ook hier is gebruik gemaakt van roze graniet, vooral langs de grond knalt de kleur je tegemoet.
Iets met bodemzuren of zo?
We rijden weer terug: aan het Noordeind parkeren we bij 't Volk van Grada en lopen langs een volkstuinencomplexje. Daarachter wacht ons een verrassing: D43 is een langgraf, het enigste in Nederland.
Feitelijk zijn dit twee kleine hunebedden
met een enorme stenenkrans er omheen, meer dan 40 meter lang en bijna 7 meter breed.
Wat me opvalt zijn de grillige patronen op de dekstenen.
Is die steen speciaal uitgezocht?
De kleine keitjes tussen de kransstenen zijn in de jaren zestig opgemetseld. Dit hunebed is toch wel één van de mooiste tot nu toe!
Het was een lange middag, maar beslist de moeite waard.
D41: N 52 47 994 E 006 53.140
D42: N 52 47. 754 E 006 52.227
D43: N 52 47.590 E 006 53.218
Foto's: P.M. van der Ploeg en van Aag zelf
Omdat ze zo dicht bij elkaar liggen hebben we ze in één middag bezocht, van klein naar groot. We beginnen bij de kleinste:
Dit is D41. Een volledig hunebed, er heeft nooit een krans omheen gestaan.
Het stomme is, we rijden hier bijna 25 jaar langs, als we naar de dierentuin gaan, en nooit is me dat hunebed opgevallen. Het is ook klein hoor, en het ligt in een heidegebiedje. Maar toch.
Op de hunebeddensite staan aardige tekeningen: klik hier
Wat ook hier weer opvalt is het grote contrast tussen toen en nu. De verstilde aanwezigheid van prehistorie en het voortdurende lawaai van de weg erlangs.
Even verderop ligt tussen bos en akkers hunebed D42. Bij D41 kon je niet eens parkeren, maar hier wijst een keurig bordje het bos in.
Een driehoekje gras, wat bomen, een hunebed en een picknickbank.
Uitzicht over de Emmer Esch en de skyline van Emmen. De oudste vermelding van het hunebed stamt uit 1788-1792 (op de Hottinger- kaart).
Ook hier is gebruik gemaakt van roze graniet, vooral langs de grond knalt de kleur je tegemoet.
Iets met bodemzuren of zo?
We rijden weer terug: aan het Noordeind parkeren we bij 't Volk van Grada en lopen langs een volkstuinencomplexje. Daarachter wacht ons een verrassing: D43 is een langgraf, het enigste in Nederland.
Feitelijk zijn dit twee kleine hunebedden
met een enorme stenenkrans er omheen, meer dan 40 meter lang en bijna 7 meter breed.
Wat me opvalt zijn de grillige patronen op de dekstenen.
Is die steen speciaal uitgezocht?
De kleine keitjes tussen de kransstenen zijn in de jaren zestig opgemetseld. Dit hunebed is toch wel één van de mooiste tot nu toe!
Het was een lange middag, maar beslist de moeite waard.
D41: N 52 47 994 E 006 53.140
D42: N 52 47. 754 E 006 52.227
D43: N 52 47.590 E 006 53.218
Foto's: P.M. van der Ploeg en van Aag zelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten