In Duitsland liggen honderden hunebedden. Nee, ik ga ze niet allemaal bezoeken (zucht van opluchting). Maar nu we er toch waren, wilde ik er wel een paar zien. Zijn ze anders? Hoe doen ze dat hier? Van die vragen...
Vlakbij Lastrup (dorp in de buurt, mooie skandinavische? naam) moest er één zijn. In het dorp stond een i-bord; auto geparkeerd bij het busstation en een perkje, bord bestuderen. Rondrijden. Niet te vinden. Volgende dag: in de herkansing. Weer parkeren bij het i-bord. Kijk, daar achter die boom staat onze auto.
En ja, die stenen op de voorgrond, dat is dus een hunebed. Hoe stekeblind kan een mens zijn! En er hing nog wel een bordje:
"Dat is gezellig," dachten de mensen van Lastrup. "Weet je wat, we maken nog zo'n perkje". En aan de overkant van de straat werden nog wat stenen en heestertjes bij elkaar geschikt.
Een paar bankjes erbij, fertig! Zo doen ze dat dus in Duitsland, met hunebedden.
Even buiten het dorp vonden we uiteindelijk hunebed "Auf dem Sonderling". Dat is wel mooi, die Duitse hunebedden hebben vaak namen. Maar met deze was het verder niet zo goed:
Vandalisme. In zijn vernielzucht is een mens zelden orgineel.
Vuurtje gestookt, waar kennen we dat toch van. De deksteen is behoorlijk gebarsten. En wat nu?
Daar wordt over nagedacht. Nog één foto; dan zie je hoe groot hij ooit geweest is.
Er naast ligt nog een reconstructie van een kleiner hunebed.
Ook hier weer een informatief bordje.
En natuurlijk ook hier weer een fraai bankje.
Dat was weer interessant: hetzelfde als bij ons en toch anders.
Handige site over Duitse hunebedden en meer: klik hier
Foto's: van Aag zelf
Vlakbij Lastrup (dorp in de buurt, mooie skandinavische? naam) moest er één zijn. In het dorp stond een i-bord; auto geparkeerd bij het busstation en een perkje, bord bestuderen. Rondrijden. Niet te vinden. Volgende dag: in de herkansing. Weer parkeren bij het i-bord. Kijk, daar achter die boom staat onze auto.
"Dat is gezellig," dachten de mensen van Lastrup. "Weet je wat, we maken nog zo'n perkje". En aan de overkant van de straat werden nog wat stenen en heestertjes bij elkaar geschikt.
Een paar bankjes erbij, fertig! Zo doen ze dat dus in Duitsland, met hunebedden.
Even buiten het dorp vonden we uiteindelijk hunebed "Auf dem Sonderling". Dat is wel mooi, die Duitse hunebedden hebben vaak namen. Maar met deze was het verder niet zo goed:
Vandalisme. In zijn vernielzucht is een mens zelden orgineel.
Vuurtje gestookt, waar kennen we dat toch van. De deksteen is behoorlijk gebarsten. En wat nu?
Daar wordt over nagedacht. Nog één foto; dan zie je hoe groot hij ooit geweest is.
 |
| en dan gaat 'ie achter de bosjes nog verder! |
Er naast ligt nog een reconstructie van een kleiner hunebed.
Ook hier weer een informatief bordje.
En natuurlijk ook hier weer een fraai bankje.
Dat was weer interessant: hetzelfde als bij ons en toch anders.
Handige site over Duitse hunebedden en meer: klik hier
Foto's: van Aag zelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten