We huren al jaren vakantiehuisjes bij dezelfde firma. Bij aankomst melden bij de receptie, en dan krijg je naast de sleutels een infopakket, met o.a. een boekje met tips voor wandelingen, fietstochten en autoroutes. In Wirfttal, Stadtkyll was het bekende boekje opgefrist: er stonden nieuwe bezienswaardigheden in vermeld, waaronder een waterval. Pardon? Een waterval in de buurt en ik wist daar niets van? Behalve die in de Hortus (Haren) en die in Saarburg heb ik nooit en te nimmer een waterval gezien!
Dus zodra we wat opgeknapt waren gingen we op pad.
De waterval heet Wasserfall Dreimühlen en ligt bij het dorpje Nohn. We parkeerden aan de kant van de weg en liepen het pad op. Er kabbelde een beekje door het weiland.
Bij de bosrand aangekomen werden we linksaf gestuurd en van het ene moment op het andere veranderde de omgeving.
Grote rotsen, die ooit horizontaal lagen, maar door vulkanische krachten opgetild werden en weer neerkwamen.
We kunnen kiezen: regelrecht naar de waterval (500 meter) of het natuurwandelpad (2 km). Het natuurpad dus.
Het pad loopt door het bos, langs een dal met frisgroene weitjes.
Overal bloemen en planten die ik nog niet eerder heb gezien.
We horen wel steeds een enorm lawaai: steenbouw of houtbouw? Ha, borden geven uitsluitsel. Pas op, vallend gesteente. En wat willen ze dat ik doe, dan? Voortdurend omhoog kijken en op tijd opzij springen?
Kennelijk is dit wat er af en toe gebeurt. Nou, lekker dan.
Maar we gaan gewoon door. Vlak voordat het pad een lus maakt zien we aan de overkant iets opdoemen. Daar is ie!
We lopen naar de overkant. Wat een enorme stenen..
En dat moslaagje, dat lijkt wel een vachtje.
Er zijn veel mensen, opgewonden als kinderen op en schoolreisje.
We volgen het pad, en dat valt nog niet mee. Het is soms erg stijl, boomwortels bieden nog het meeste houvast, en het is erg glad. Maar we komen weer bij de weg uit. Daar hangt een briefje.
Dat is door de mensen van het restaurant geschreven. Voor diegenen die de korte weg nemen.
Bij de parkeerplaats is het inmiddels bomvol. Deze waterval, dat is een soort Termunterzijl op zondagmiddag.
Maar, ik heb hem gezien, mijn eerste echte! En dankzij een leuke app ook nog een grafische weergave (tot de telefoon er mee ophield, ong. halverwege).
Foto's: A.B. van der Ploeg en van Aag zelf
Grafiekje: Runnkeeper
Dus zodra we wat opgeknapt waren gingen we op pad.
De waterval heet Wasserfall Dreimühlen en ligt bij het dorpje Nohn. We parkeerden aan de kant van de weg en liepen het pad op. Er kabbelde een beekje door het weiland.
Bij de bosrand aangekomen werden we linksaf gestuurd en van het ene moment op het andere veranderde de omgeving.
Grote rotsen, die ooit horizontaal lagen, maar door vulkanische krachten opgetild werden en weer neerkwamen.
We kunnen kiezen: regelrecht naar de waterval (500 meter) of het natuurwandelpad (2 km). Het natuurpad dus.
Het pad loopt door het bos, langs een dal met frisgroene weitjes.
Overal bloemen en planten die ik nog niet eerder heb gezien.
 |
| witte monnikskap |
Kennelijk is dit wat er af en toe gebeurt. Nou, lekker dan.
Maar we gaan gewoon door. Vlak voordat het pad een lus maakt zien we aan de overkant iets opdoemen. Daar is ie!
We lopen naar de overkant. Wat een enorme stenen..
En dat moslaagje, dat lijkt wel een vachtje.
Er zijn veel mensen, opgewonden als kinderen op en schoolreisje.
We volgen het pad, en dat valt nog niet mee. Het is soms erg stijl, boomwortels bieden nog het meeste houvast, en het is erg glad. Maar we komen weer bij de weg uit. Daar hangt een briefje.
Dat is door de mensen van het restaurant geschreven. Voor diegenen die de korte weg nemen.
Bij de parkeerplaats is het inmiddels bomvol. Deze waterval, dat is een soort Termunterzijl op zondagmiddag.
 |
| verderop staan er nog veel meer |
Maar, ik heb hem gezien, mijn eerste echte! En dankzij een leuke app ook nog een grafische weergave (tot de telefoon er mee ophield, ong. halverwege).
Foto's: A.B. van der Ploeg en van Aag zelf
Grafiekje: Runnkeeper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten